Drukke zorgen

Vandaag had ik opleidingsdag, de lessen gingen over diabetes, over de pathologie van deze aandoening.

Intussen hield ik mijn telefoon strak in de gaten, terwijl ik druk meeschreef wat de cellen moesten doen en de insuline eigenlijk de sleutels gaven aan de glucose om in de cellen te geraken.

Verdorie het is al bijna 11:30 en mijn lief is nog steeds niet wakker.

De lunchpauze vangt aan, ik ga zitten op een bank die aansluit aan een tafel, en pak mijn maaltijdshake uit mijn tas en mijn doosje met komkommer.

Terwijl ik zucht onder alle opdrachten die ik alweer moet doen, zie ik het symbooltje van telegram verschijnen in mijn scherm.

Hoi pop, ik ben wakker maar ik blijf vandaag in bed....

Verdikkeme, dit gaat opnieuw niet goed.

Ik voel me zo machteloos, zou haar artsen wel willen wakker schudden, DOE VERDOMME NU TOCH EENS IETS!!!

Maar ja dat helpt niet, en boeit ook niemand iets...

Een sprookjesheks ben ik ook al niet, anders was mijn lief allang weer gezond geweest 

Mee naar artsen ga ik ook zelden, dat is maar net hoe er besloten wordt, en waar ruimte is.... Tja, ik heb het tegenwoordig ook nog  mega druk en daarnaast maakt ik me zorgen.

Ik uit dat niet altijd, maar ik ben best bang, bang om haar te verliezen, in alle opzichten....

Als iemand stervende is in mijn vak, doen we alles om diegene " comfortabel" te krijgen, en dat vind ik prachtig! Maar hoe zit het met onze chronisch zieke mensen?

In dit geval mijn vrouw, hoe zo moeten zij maar verder hobbelen, en zich beroerd voelen?

Wanneer gaat comfort voor deze nog niet stervende mens gelden?

Wanneer luistert er iemand heel serieus?

Ik heb het druk en ik heb zorgen, hele grote drukke zorgen.

Goed plan

 Een Facebook vriendin attendeerde me op de goede oude blog.

En ja ik vond het meteen een goed plan, ook ik vind Facebook enz. te lawaaiig.

 Eigenlijk vindt ik de laatste tijd het hele leven te lawaaiig, ik heb zelfs mijn tv, ingeruild voor de goede oude radio.

Fier pronkt het apparaat op mijn kast, en bijna iedere dag begint nu de dag met radio 4, klassieke muziek zender. Ik zit dan langzaam wakker te worden met mijn kop koffie, en mijn uitzicht op het prachtige weiland.

Iedere dag komt de buizerd dan zijn ontbijt muis ophalen, ik zie het gebeuren, ik kijk vol bewondering naar deze roofvogel en groet hem vol eerbied.

Daarna begint het gezinsleven, ik trommel iedereen uit bed, maak me klaar voor werk of school....of ik stap om 6:00 op de fiets om samen met mijn collega's zorg te dragen voor onze oudere medemens.

Ja het leven van een Heks is soms net het leven van een gewoon mens....

Een mens die diep voelt, dingen voorziet, en doorziet....

Tja, het leven in Fryslân heeft mij veel gebracht, maar vooral mezelf.... Ik hou van dit dorp en deze prachtige provincie....

Ook al hou ik van mijn geboortestad Rotterdam, ik kan niet meer terug ...en ik wil ook niet meer terug, maar ook al is het niet meer waar ik hoor, het blijft een stuk van mij.

Dus volg ik het van een afstand ..maar leef ik waar ik hoor...

Want voor het eerst in mijn leven ben ik thuis.